Behalve de alom bekende Richard Galliano is er nog een Franse grootheid op de accordeon en wel Marc Berthoumieux (Annemasse, 1960), 10 jaar jonger dan Galliano en met een bescheidener discografie, bij hem staat de teller op 9, Galliano meer dan 50. Dit album is het resultaat van een privé concert opgenomen op 8 februari 2014 in het Domaine du Fié Gris in Neuville de Poitou, behalve Bertoumieux op accordeon horen we Giovanni Mirabassi op piano en Laurent Vernerey op basgitaar. Het betreft een nieuwe versie van het repertoire van zijn album In Other Words uit 2011. Het gaat om thema’s van Michel Petrucciani, Pat Metheny, Sting, Elton John, maar ook de tijdloze melodie gecomponeerd door Philippe Sarde voor de film Les choses de la vie van Claude Sautet. Het trio is voor mij de beste formatie waarmee je de vrijheid van expressie kunt uiten, aldus Marc in de hoestekst.

Het album vangt aan met “Looking up” van Michel Petrucciani, de kleine man was een briljante pianist met veelal composities waar de vrolijkheid een grote rol speelde, zo ook met dit nummer dat met verve wordt vertolkt door Marc en zeker ook Mirabassi, wiens naam op de hoes tot twee keer toe wordt verhaspeld tot Mirabassig, vrij stupide temeer omdat hij meerdere albums op zijn naam heeft staan. Ook “Have you heard” van Pat Metheny krijgt een superieure vertolking van het trio, waarbij zei opgemerkt dat ik een contrabas prefereer boven een basgitaar vanwege zijn veel warmere klank. “Les choses de la vie” van Philippe Sarde is van een hartverwarmende schoonheid en Marc weet dat met veel gevoel over te brengen. À la claire fontaine” is een traditioneel Frans chanson dat is gebaseerd op een anoniem gedicht geschreven in de 15e of 16e eeuw.

Marc en zijn companen geven een fraaie versie die uitermate jazzy klinkt. “Aparté au fié” is een pure improvisatie van Berthoumieux die het onbegeleid ten gehore brengt, heel fraai en een mooi staaltje van zijn kunnen op de accordeon. Het loopt naadloos over in “El Astor”, een duidelijk eerbetoon aan de grote Astor Piazolla vol weemoedige klanken die verwijzen naar de tango nuevo, puur genieten en zeker ook van het heerlijke lichtvoetige spel van Mirabassi. “A thousand years” van Sting krijgt hier een sprookjesachtige uitvoering van het trio, in mijn oren aangrijpender dan het bombastische origineel. Het album eindigt met een versie van “Your song” van Elton John & Bernie Taupin, ik ken het origineel niet, maar dit klinkt heerlijk met een liefelijke melodie en een fraaie synthese tussen de klanken van piano en accordeon. Een mooie afsluiter van een geslaagd album.

Jan van Leersum.